یک روزی‌توی هاگوارتز...

‍ ‍ همه ى ماها روزى دنیامون توى یک کتاب خاص...

که اسمش مارو یاد رویایى خاص مینداخت خلاصه میشد. دنیایی جادویی که فقط از کتاب ها میومد.

دنیایی که یک عینک گرد به ما احساس قدرت میداد.

دنیایی که صاعقه برامون معنى داشت.

دنیایی که مارو وادار میکرد تیکه های چوب خشک شده ی بیست سانتی رو جمع کنیم. و بهشون قدرت بدیم.

دنیایی که از یک پسر عینکی که مادر و پدرش رو از دست داده بود سرچشمه میگرفت.

وقتی یازده سالمون بود کنار پنجره به انتظارش نشستیم.

و گاهی از خودمون به خاطر مشنگ بودنمون متنفر میشدیم. 

گاهی از ترس اون اسمشو نبر شب خواب نمیرفتیم!

اون روزا که سعی میکردیم با مار ها حرف بزنیم...

اون روزایی که فراموش شدن...

فقط گاه گاه از ذهنمون رد میشن... اه میکشیم و میگیم.. 

یادش بخیر! یک روزی توی هاگوارتز...